Муборак бод Навруз бар точику бар точикистонӣ,

Азизони дилу дида, муборак иди орёнӣ,

Расидем боз бар Навруз, ба соли нав, ба рузи нав,

Дар ин дунёи берахму дар ин дунёи сарсонӣ,

Илохо Иди Навруз чун сархаде бошад ба самти нек,

Кушоиш орадо бар дини Ислому мусалмонӣ, (далее…)

Қасидаҳо
Модари май
Шикоят аз пирӣ
* * *
Модари майро бикард бояд қурбон,
Баччаи ӯро гирифту кард ба зиндон.
Баччаи ӯро аз ӯ гирифт надонӣ,
То — ш накӯбӣ нахусту з — ӯ накашӣ ҷон.
Ҷуз, ки набошад ҳалол дур бикардан,
Баччаи кӯчак зи шири модару пистон.
То нахӯрад шир ҳафт маҳ ба тамомӣ,
Аз сари урдибиҳишт то буни обон.
Он гаҳ шояд зи рӯи дину раҳи (далее…)

Абӯалӣ Сино

Абӯалӣ Ҳусайн ибни Абдуллоҳ ибни Сино ё Абӯ Алӣ Сино ё Ависенна, машҳур ба Абӯалӣ Сино (форсӣ: ابوعلى سينا) ё Ибни Сино, (16 августи 980, деҳаи Афшана наздики Бухоро &mdash 18 июни 1037, (далее…)

Волоияти конун маънои онро дорад, ки конун дар низоми санадхои меъёри кувваи олии хукуки дорад, яъне бояд хамаи конунхо ба сарконун ва дигар конунхои конститутсиони, санадхои меъёрии зериконуни бо конунхо, санадхо ва фаъолияти татбики хукук ба конунхо ва санадхои зериконуни ба онхо асос ёфта, санадхои рафтори фарди ба конунхо ва санадхо мувофик бошанд.
Ягонагии конуният (далее…)

Агар мактаб бихони бахтиёри,
Нахони дар пушаймони бимони.
Бихон эй гунчаи боги чавони,
Агар хони ту доим шодмони.
Оре! Вакте, ки шахс сохиби маълумот, илм, дониш, маърифат мешавад, бегумон у сохибмаърифат ва окил мегардад.
Донишчу кист? Донишчу шахсест, ки ташнаи илм, чуяндаи донишу маърифат аст. Албатта у устувор аст, зеро у (далее…)

ИДИ МЕХРГОН

Мехргон иди хосил аст ва аз кадим боз инчониб ин хосил дар байни сокинони мухталифи дунё ба гунае чашн гирифта мешавад. Мардуми Точикистон низ аз замони Зардушт то имруз ин чашнро чашн мегиранд. Махсусан дехконони гулдасти диёри зебоманзарамон низ дар аввали бахор бо чи кадар умеду орзу дона пошида буданд, дар ин айёми тиллои, (далее…)

ДубайтиҳоЧаҳор чиз мар озодаро зи ғам бихарадРӯй ба меҳроб ниҳодан чӣ судМорро ҳарчанд беҳтар парварӣБо он, ки дилам аз ғами ҳаҷрат хун астТақдир, ки ба куштанат озарм надоштДар раҳгузари бод чароғе, ки туростОн харпадарат ба дашт хошок задӣГар бар сари нафси худ амирӣ, мардӣ* * *Чаҳор чиз мар озодаро зи ғам бихарадТани дурусту хӯйи неку номи (далее…)

Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ

Ҳаст доим салтанат дар маърифат,
Ҷаҳд кун то (далее…)

Садриддин Айни (1878-1954)

Асосгузори адабиёти муосири тоҷик ва Қахрамони Тоҷикистон Садриддин Айни 15-апрели соли 1878 дар деҳаи Соктареи ноҳияи Гиждувон, вилояти Бухоро ба дунё омадааст.
Падари устод Саидмуродхоҷа, ки соҳиби хату савод буд, яке аз одамони болаёқат ва зарофатманди қишлоқ ба ҳисоб мерафт. Саидмуродхоча ҳамеша кӯшиш мекард, ки донишу таҷрибаи ҳаётиашро ба писаронаш омӯзонад.
Садриддин дар шашсолагиаш ба мактаб (далее…)