Рубрика: Иншо

Сарсухан оид ба таърихи Панҷакент.
Куҳистонҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон аз канданиҳои фоиданок бой аст. Бойгариҳои асосии он аз ангиштсанг, навшотир ва ғайра иборат аст. Конҳои ангиштсанг дар куҳҳои Фон ва қарибии деҳаи гузари Бод маълумот дода шудааст. Вале аҳоли болооби Зарафшон то нимаи дуюми асри XIX дар бораи ангиштсанг тасавуроте надоштаанд. Муҳити ҷуғрофии Кўҳистон барои чорвопарвари (далее…)

Модар…. чӣ хел калимаи ширин ва дилагез аст. Вақте, ки Модар мегӯем тамоми бадану рӯҳамонро як эҳсоси хубе фаро мегирад, ки мо аз он ҳаловат мебарем.

Модар ба мисли замин якто аст ва муҳабати ӯ барои мо фарзандон беканора ва ҷовидона аст.

Як шаба ранҷе, ки Модар кашид
Бо ду ҷаҳонаш натавон баркашид. (далее…)

Соли 1753- ба сари қудрат омадани оли Манғития.
Солҳои 1753-1758- ҳукумронии Муҳаммадраҳимхон.
Солҳои 1758-1785- ҳукумронии Дониёлбӣ.
Солҳои 1785- 1800- ҳукумронии амир Шоҳмурод.
Солҳои 1800- 1826- ҳукумронии амир Ҳайдар.
Солҳои 1821-1825- шӯриши Хитойқипчоқҳо.
Солҳои 1826- 1860- ҳукумронии амир Насрулло.
Соли 1837 – ислоҳоти амир Насрулло оиди лашкар.
Солҳои 1800- (далее…)

Мавзўи занону модарон дар эҷодиёти М.Турсунзода ба пояи баланди ғоявию бадеӣ расидааст.

Силсилаи Модарномаи Турсунзода дар маҷмўаи «Посбони оташ» гирд омадааст. Тасвири мукаммалу муфассали образи модари тоҷик ба давраи баркамолии эҷодиёти шоир рост меояд. Аксари шеърҳои Модарнома, аз ҷумла «Модарам», «Дасти модар», «Дили модар», «Бигзор, зан бошад мудом», «Зан агар оташ намешуд», «Зан посбони оташ (далее…)

Иқтидори таълиму тарбия, ақлу заковати бепоёни инсон чунон пеш рафтааст, ки башарият дар таърихи ҳазорсолаи муққадам дар шигифт мондааст.

Раванди инкишофи ин дигаргунӣ миқдор ва сифати ҷисмии инсон аст. Натиҷаи инкишоф ин ташаккули одам ҳамчун намуди мавҷудоти зиндаи биологӣ ва иҷтимоӣ мебошад. Инкишофи ҷисмонии одам ба хусусиятҳои биологӣ вобаста буда, дар худ тағйироти морфологӣ, биокимиёвӣ, (далее…)

Накша:

1. Ҳаёти мухтасари шоир

2. Мазмуни «Гулистон»-и Саъдӣ

3. Хулоса

Саъдии Шерозӣ яке аз шоирони ғазалсарои адабиёти классикии форсу тоҷик ба шумор меравад.Ўдар таърихи адабиёт ҳамчун устоди ғазал эътироф гардидааст. Ба ақидаи устод Садриддин Айнӣ Саъдӣ шоир ва нависандаи рӯйиҷаҳонист.Падар ва гузаштагони Саъдӣ аз ахли форс буда, аз амалдорони хурди дарбори (далее…)

>Дар фикри дона мўрчае буд даргузар,
Омад ба шеру гуфт, ки: Ай Рустами замон!
Аз иттифоқи мўрчагон ғофилӣ магар
В-арна чаро ҳақир шуморию нотавон? (Сайидои Насафӣ)

Насаф мулки ободе буд. Дар он диёр аз касбҳои ҳунармандӣ пешаи бофандагӣ ривоҷ дошт. Бофандагон, ки барои мардум либосвориҳои арзонбаҳое тайёр мекарданд, дар он рўзгор (далее…)

Точикистон- мазхари ман,
Cарзамини камзамин,
Ту саросар кухсори,
Ту саросар сангзори,
Чунки фарзандони ту дар тули таърихи дароз
Хар кучо рафтанд, муште хок бо худ бурдаанд.
Чунки фарзандони ту дар чустучуи бахти худ
Дар биёбонхои тафсон дур аз ту мурдаанд.
Хар кучо рафтанд махчуру гариб
Аз фирокат (далее…)

Устод Лоиқ Шералӣ аз нахустин қадамҳои эҷодияш ба мавзӯи модар таваҷҷӯҳ пайдо кардааст. Яке аз аввалин шеърҳои шоир «Ба модарам» ном дорад, ки бори нахуст ибтидои соли 1965 ба табъ расидааст. Баъдҳо ин мавзӯъ дар тамоми эҷодиёти шоир мавқеи аввалиндараҷа пайдо намуд.
Вақте ки «Дасти дуои модар» ном маҷмӯаи шоирро варақ мезанем, ба панҷоҳу панҷ (далее…)

>Нақша:

1.Ҳаёти мухтасари шоир

2. Мероси адабии шоир

3. Хулоса

Камоли Хуҷандӣ хамчун шоири ширин калом бо ашъору ғазалиёти латифи худ дар таърихи адабиёти форсу тоҷик мавқеи босазо дошта, бо Саъдиву Ҳофизу Ҷомӣ дар як мавқеъ қарор дорад. Камоли Хуҷандӣ соли 1318 дар шахри хушманзараи Хуҷанд ба дунё омадааст. Овони кӯдакӣ ва (далее…)